De Grachtenrace Amsterdam, de 30eeditie op zaterdag 8 oktober 2016
De Grachtenrace Amsterdam is een sloepenrace van zo’n 22 kilometer. De route loopt dwars door de binnenstad van Amsterdam. De Amsterdamse Grachtenrace wordt elke tweede zaterdag van oktober geroeid. Deze 30eeditie verschijnen 137 sloepen aan de start, die ook allemaal finishen. Sloepweesje eindigt als 13ein het algemeen klassement.
Afgezien van de afstand, 22 kilometer is een aardig stukkie roeien, is de Grachtenrace, een ‘sportief’ gevecht op, de naam zegt het al, de grachten. De sloepen starten een voor een. De langzame sloepen als eerste. Als laatste vertrekken de snellere sloepen. Gaandeweg komt het veld steeds dichter bij elkaar. Van zowel roeiers als stuurlieden wordt veel verwacht. Vooral als we elkaar treffen op de grachten met smalle bruggen, rondvaart- en andere boten.
Het lossen van de sloepen bij het Olympisch Stadion, een geweldige locatie, begint om acht uur. Net op tijd om Sloepweesje te water zien gaan, kan ik instappen om mee naar de aanlegplaats te roeien. De Poolzee ligt al aangemeerd en de RuigeM8 is er al. De dames starten een half uurtje eerder dan wij.
Het gebruikelijke ritueel, de sloep in orde maken: plankjes, kussentjes, handdoekjes, tape, de vlag. Toch ook nog smeren want de zon schijnt. En op plekken waar geen zonlicht komt. Bij de tent nog even koffie met appeltaart. Rond 10 uur is het verzamelen in de sloep.
En dan vertrekt de Poolzee. Succes dames, zet ‘m op! Ons streven is dat we de Poolzee een half uur na onze start te hebben ingehaald (…).
Om in te roeien gaan we een paar keer de Stadiongracht op en neer. Staan alle bokken goed? Op weg naar de startlijn nog een ritueel: volledig stuurboord gaat nog even aan wal voor een sanitaire stop. Dan is het bijna zover, slag voor slag, klapje voor klapje komt de startlijn dichterbij.
Het is 12:01:30, en we zijn weg. Het gaat behoorlijk hard, 8.9. Later zal blijken misschien wel iets te hard (?). We blijven uitlopen op de Serdon die een halve minuut na ons start. Vorig jaar had de Serdon ons bij de Amstel, bij de eerste boei al te pakken.
Lex stuurt ons trefzeker door het Zuider Amstelkanaal richting Amstel. We halen t Anckertje en nog een paar sloepen in. “Even power mannen, we moeten de Bertha voorbij zien te komen. Want als we daar op de grachten achter zitten komen we niet vooruit.”Tactisch goed gestuurd en gecoached. Even een stukje banaan. En op aanwijzing van de stuurman om beurten drinken.
We draaien over stuurboord de Amstel op. We hebben de ruimte. Dit keer worden we bij het ronden van de boei niet gepasseerd. Via de Singelgracht, het Lozingskanaal heen en weer, en de Nieuwe vaart gaan we op naar de volgende boei bij het Oosterdok. Op naar Nemo. Mooi hè? Alhoewel geen tijd om te kijken. Aanmoedigingen vanaf de wal, dat wel.
Bij Nemo brengt Lex zichzelf in stelling om te wisselen met Joost, die tot dan op slag roeit en ons door de grachten gaat sturen en coachen.
Via de Oude Schans gaan het over bakboord de Herengracht op. De strijd om de Heren-, Leidse- en Prinsengracht is begonnen. Tactisch roeien, tactisch sturen onder de bruggen. Bijtijds laten lopen; stuurboord, bakboord, beide boorden. Bakboord duwt en houdt af, terwijl stuurboord doorroeit. Pas op je vingers. In het heetst van de strijd krijgt stuurboord boeg nog een klap van een riem te pakken. Geen blijvend letsel. Dan opeens, midden op de gracht komt ons een gezellige motorboot met lallende bemanning tegemoet varen. Toch maar even uitwijken.
Vol ‘in de remmen’ wanneer een rondvaartboot ons geen voorrang verleent. “Lovers opzij…!!!”Je mag niet ‘voorrang nemen’ maar wel ‘voorrang vragen’. Net op tijd ‘gooit’ Joost ons onder een brug, waarna een passerende motorsloep het gat dicht. We hebben weer de ruimte; niemand voor ons, niemand achter ons. Maar de Poolzee? De Poolzee hebben we nog steeds niet gezien. En dat gaat voor de finish niet meer gebeuren ook. (Was het grootspraak...?)
Supporters bij de start, onderweg, op een terrasje aan de kade van de gracht. Dat stimuleert enorm. Als we onder de zoveelste een brug vandaan komen klinkt het: “…Den Hartog…!!!”(Familie Ton?)
We bereiken het laatste stuk wanneer we over bakboord de Kostverloren Vaart op roeien. Lange halen, naar voren, naar achteren. Efficiënt roeien. Vlak na de eerste brug nog even tegemoetkomende motorsloep ontwijken. En dan hebben we weer ruimte. Het zijn nog maar vijf bruggen, en we kunnen ‘gewoon doorroeien’. “Hangen, trekken, gelijk...”Het doet maar even pijn. “Het gaat goed! De laatste meters…! ”
En dan de finish, we hebben alles gegeven. Een van ons heeft zichzelf zelfs zo leeg geroeid dat zijn groet er even niet in zit.
En de Serdon? De Serdon heten we na de finish, wanneer we naast de Poolzee lang en breed aan het bier zitten, van harte welkom…
Het was een mooie race, mooie dag te Amsterdam. Al met al goed voor: een 2:37:02, een 13eplaats zoals gezegd en 79,24 Watt.
Was getekend,
Sytze
