Na een gedegen voorbereiding in de vorm van sturen door Leiden, bruggen oefenen in Leiderdorp en op de fiets de route verkennen in Amsterdam, was het zover; 8 oktober 2016. De dertigste grachtenrace Amsterdam!
Met de Ruige M8 bestaande uit Joyce, José, Petra, Danielle (ingevallen voor Carla), Wendy, Lynda, Colinda en Sannie, ga ik meedoen aan mijn eerste Amsterdamse grachtenrace.
Door een ziekenhuisopname was Carla helaas niet in de gelegenheid om mee te doen. Maar gelukkig was Danielle op het laatste moment bereid gevonden om in te springen.
Om 7:30 uur hebben we in het clubhuis verzameld met de club uit Hoogmade. Aangevuld met Lynda en Isaac, want onze trouwe chauffeur met z'n kanariegele bus, was ook deze keer weer bereid gevonden om de Poolzee naar de wedstrijd te rijden.
Bij aankomst in Amsterdam eerst koffie met heerlijke appeltaart van Djem (Petra's dochter), was het tijd voor mijn eerste palaver. Het belangrijkste wat verteld werd was; het is mooi weer, de zon schijnt en de route is hetzelfde als vorig jaar.
De starttijd voor de Poolzee met startnummer 41 was 11:32:30, een halve minuut voor de Moos waarin mijn schoonzus mee roeit.
We gingen goed van start, onder enthousiast gejuich van het publiek. Helaas zijn we de Moos maar een minuut of 10 voor gebleven, maar dat is ook maar een lichte whaler.
Het eerste stuk tot aan de Amstel hadden we tegenwind, al was het gelukkig maar windkracht 2/3. Op elke brug die we passeerden, stonden ome Jaap en tante Ike (Paul z'n oom en z'n tante met haar toeter) of Rick (onze fotograaf). Zij zijn de hele route mee gefietst en hun aanmoedigingen deden ons goed!
Gelijk voor ons met startnummer 40, was de Schokland uit Tollebeek gestart. De hele race heb ik deze sloep op 50 meter voor ons gezien, maar we hebben het helaas niet gered, om ze in te halen.
Nadat we de boei op de Amstel gerond hadden en onze tweede sloep ingehaald hadden zijn we via de Singelgracht het Lozingskanaal opgevaren. De sloep liep lekker, we gingen steeds ongeveer 8,3km/uur.
Via de Nieuwe vaart kwamen we uit bij het scheepvaartmuseum. Wat een unieke ervaring om tussen die grote antieke driemasters heen te varen!
Na het ronden van de tweede boei bij Nemo, voeren we het centrum in. Bij de Sint Antoniesluis waarin we van plan waren, om met alleen stuurboord door te roeien, werden we op een lompe manier ingehaald door Trewes. Waardoor we helemaal stil kwamen te liggen tegen de bakboord wal. Na afzetten met riemen, handen en de vlag konden we gelukkig weg komen en verder varen in de richting van de grachten. Daar hebben we de, voor de grachtenrace kenmerkende, opstoppingen met rondvaartboten en het gedrang van de sloepen onder de bruggetjes in z'n volle glorie mee mogen maken. Met als dieptepunt een botsing met de Visioen, die ons met roekeloze stuurmanskunst, onder de brug tussen de Herengracht en de Leidse gracht, vol in de flank ramde. Gelukkig leverde dit geen schade op. Om van de Visioen en hun roekeloze stuurman af te zijn, hebben we ze voor laten gaan. Maar al gauw bleek dat wij eigenlijk sneller waren, dus toen zij door een rondvaartboot stillagen, zijn we ze gauw weer voorbij gegaan. Via de Singelgracht kwamen we uiteindelijk op het laatste stuk, de Kostverlorenvaart. Op dit stuk, wat schijnbaar vorig jaar eindeloos leek te duren, hebben een aantal roeisters van ons team toen een klein trauma opgelopen. Dus ondanks dat we flink de gang te pakken hadden en ook nog de Ypke Diesel inhaalde, heb ik vooral niet gezegd dat we er bijna waren. Dit had ik zelf ook pas door, toen we de speaker van de finish konden horen. De laatste paar honderd meter hebben we nogmaals geprobeerd om de Schokland in te halen, wat helaas niet lukte. Wel blijkt uit de einduitslag, dat wij met een tijd van 2:51:27 toch 16 seconden sneller waren. Deze eindtijd, met volgens mijn SportsTracker een gemiddelde snelheid van 8,0km/uur, was goed voor een 102de plaats overall en 22ste bij de dames!
Een prestatie om trots op te zijn en dat ben ik zeker als stuurvrouw van de Ruige M8!
Wat een spectaculaire ervaring! Ik heb genoten van deze bijzondere race, waarin er zoveel om je heen gebeurd, waarvan je je denk ik als stuur nog veel meer bewust bent dan als roeier!
Na een heerlijke middag nagenieten met roeiers en publiek van Sloepweesje en de Poolzee, afgemeerd aan de kade naast het olympisch stadion, zijn we weer afgereisd naar het pittoreske Hoogmade.
Was getekend Willemijn Kapteijn (stuurvrouw Poolzee)
