4 en 5 november 2000 Muiden Pampus Muiden

Na een week hondenweer vertrekken we vrijdagmorgen vanaf Leiderdorp met de Geen Paniek en het Sloepweesje op sleep richting Muiden. Het is 6 graden, best wel koud, maar met de wind in de rug en de zon aan de blauwe lucht is 7 uur varen best te doen. Op de Westeinder komt de Oranje er gezellig bij, en hebben we wat te zien want het is stil op het water. Muiden Pampus Muiden, 3 wedstrijden over 2 dagen, sprintjes met zo’n 80 roeisloepen, windverwachting ZW 3-4. Ons record van 1 wedstrijd staat op 51 minuten en 56 seconden bij windstil weer. Verbeteren zal dan ook wel niet gaan. Dit gaat een feestweekeind worden want dat lukt in  Muiden altijd. De organisatie heeft het goed voor elkaar. Leuk stukje vaarwater voor de deur en een verwarmde tent met veel, heel veel drank. De meeste roeiploegen komen voor het feest en de drank, dat stukje roeien kan er altijd nog wel tussendoor. Het is niet mistig dus Pampus is te zien en met deze wind zijn de golven niet te hoog. Wij rekenen “Het Sloepweesje” als kanshebber op de prijzen, een beetje overmoedig eigenlijk maar het kan. Geduchte tegenstanders ”Tonny Leynse” en de “Van den Herik” hebben ook nog en kans maar die is, door de tegenwind waar ze meer moeite mee hebben, klein. Verder zijn er geen echte tegenstanders. We starten de 3 wedstrijden met de “Brandweer Rotterdam” en de sloep “Vergaan”. “Vergaan” kan ons echt niet bijhouden. De “Brandweer” kan een leuke tegenstander zijn. De 1e wedstrijd spuiten we als een speer weg, en komen voorop te liggen. De “Brandweer” blijft er leuk bij en zo sleuren we “Het Sloepweesje” om Pampus heen weer terug naar de haven in een tijd van 52 minuten en 40 seconden. Oef, dat moet een goede tijd zijn. Het blijkt zelfs een winnende tijd want “Het Sloepweesje” staat op de 1e plaats, 9 seconden voor de “Tonny Leynse en al 4 minuten voor op de “Van den Herik”. ‘s Middags mogen we nog een keer, maar nu zijn de spuitgasten echte spuitgasten want de “Brandweer” gaat voor ons uit en we komen er de hele race niet meer naast laat staan voorbij. Bij Pampus hebben we pech want met het ronden van de boeien moeten we, volgens de regels, buitenom inhalen en hebben hiervoor het hele eiland nodig. “De Brandweer” is 10 seconden eerder over de finish. Op zich is dit niet zo erg maar met onze tijd van 54minuten en 19 sec. is ons gevoel niet zo goed. Toch blijkt het resultaat over 2 races nog goed voor een 2e plaats. De “Tonny Leynse” is ons gepasseerd, staat nu op de 1e plaats met 1 volle minuut op ons over. Die minuut mogen we morgen eerst zien weg te werken. Nou ja, maar 2e is op zich toch al heel mooi voor vandaag. Bovendien krijg je daar ook een beker voor, dat is alvast 1. s’Avonds is eer ook een prijsuitreiking van de ”Federatie Sloeproeien Nederland”, waar bijna alle ploegen aan meedoen. Nederlands kampioen Sloeproeien in 2000 is roeiploeg “Van den Herik” en dat is terecht. Omdat wij niet aan het Nederlands kampioenschap hebben meegedaan doen we automatisch mee in de “Runner Up” klasse. In de Cw klasse >51 staat “Het Sloepweesje” op de 1e plaats en dat is de 2e beker voor vandaag. Iris, 3 lentes oud de dochter van onze boegschroef Wilfred, vind het maar wat mooi dat ze op mijn schouders zit en in iedere hand zo’n glimmend ding mag vasthouden. Met 2 bekers is er reden genoeg voor een feestje, maar dat doen we maar niet. De roeiers hebben zich vandaag 200% gegeven en morgen willen we proberen 1 minuut achterstand op de “Tonny Leynse” weg te werken wat een hele opgave is. Zondagmorgen wordt de start 1 uur uitgesteld want heel veel ploegen zijn niet op tijd op het palaver. Dat uur gebruiken we om het “Sloepweesje “wedstrijdklaar te maken, roeien even de haven uit en werpen een blik op Pampus. Weinig, te weinig wind. ZW 3-4, en het zal dan ook heel moeilijk worden om de “Tonny Leynse” te verslaan. Als zij geen pech hebben hebben wij dat zeker, hoewel de 2e plaats in ieder geval te houden moet zijn. Het roeituig in “Het Sloepweesje” staat op scherp, we gaan het proberen, het kan, alleen nog even doen. Aan de start de zenuwen wegdrukken, concentratie en 3 – 2 – 1 gáán. “Het Sloepweesje” schiet direct weg met de eerste klap. Na 10 slagen voor de Brandweer, aan het einde van de strekdam 30 seconden voor op de 1e wedstrijd, en we lopen op de Brandweer uit.
De ademhaling van de roeiers onder controle, geen kramp, hoog tempo, 30 slagen en lang doorhalen, doorgaan. Er wordt keihard getrokken, gesleurd, in de ploeg wordt gegromd “hou die Brandweer er achter” en dat lukt. Bij Pampus geen langzame sloepen die in de weg kunnen liggen, kort ronden, voor de wind nog even snel een slokje drinken en dan hakken tegen de golven in. Gaan, harder, blijven doorgaan. Het waait harder dan gisteren, niet veel harder maar het geeft wel wat hoop.
De roeiers roeien als beesten, de supporters op de “Oranje” en ik schreeuwen de slagen eruit. Het Sloepweesje blijft gaan en goed! Haveningang bijna 47 minuten. Nog een minuut of 6 te gaan, nu alles eruit, door naar de finish. Na 53 minuten en 11 seconden gaan we over de finish, dit hebben we goed gedaan, daar zijn we zeker van maar is dat goed genoeg? Als de lijsten komen zien we direct “Tonny Leynse op 1 en op 2 Het Sloepweesje”, dus dat betekend dat we over het hele weekeind 2e zijn, dus weer een beker! De prijsuitreiking is dan niet meer spannend maar 2e worden is toch ook heel mooi! Als ik de 2e prijs ga halen wil ik wat zeggen tegen alle roeiploegen en de organisatie, want ik zit vol. Ik vraag om stilte en die 1000-1200 mensen worden dan stil. Zo kan ik dan zeggen, “jullie zijn groot, jullie zijn sterk, jullie zijn gezond. Jullie roeien die sloep naar Pampus en komen nog terug ook, allemaal blij dat je het weer hebt gered. Roeiploeg “Het Sloepwezen” heeft een roeier, een vriend, die dit niet meer kan, hij is ziek, heeft kanker. Wij raken onze vriend kwijt en er is niets wat we daar tegen kunnen doen. Als vriendenploeg, als roeiers zijn wij voor de prijzen gegaan, want de prijzen zijn dit jaar voor onze zieke vriend. Ieder wedstrijd een prijs voor onze vriend, en we zijn er heel blij mee dat we dit in ieder geval voor hem kunnen doen. En dan nodig ik de roeiploeg “Tonny Leynse” uit om hun welverdiende prijs in ontvangst te komen nemen. De reactie van de Tonny Leynse is van ”als we dat geweten hadden,..”. Nee zeg ik, gelukkig niet, deze wedstrijd hebben jullie echt van ons gewonnen, het is goed zo. Even later wordt ik door iemand gevraagd om de organisatie te bedanken, dus ga ik maar weer. Heb je nog wat te zeggen?, ja geef mij die microfoon maar weer. En dan bedank ik alle roeiers voor dit sportieve roeifeest en de organisatie die dit mogelijk maakt. Een fantastisch feest voor iedereen. Roeiseizoen 2000 was een bijzonder jaar,
Ik ga de roeiers vragen of ik nog een jaartje mag sturen want deze ploeg heeft wel wat. Het geeft je een gevoel dat we het samen moeten doen, dat we vrienden zijn, en dat alles is heel mooi.
Huib