HT 2000

Wat gieren de zenuwen vandaag, en waarom? We hebben de HT toch al vaker gedaan! Alleen Gideon en Bas gaan voor het eerst een HT roeien. Bovendien het weer is perfect, wind ZW tot W kracht 3 á 4 Bf , temperatuur 16° en bewolkt. De wind in de gunstige hoek, geen stekende zon, goed getrainde roeiploeg, de motivatie opperbest, wel balen dat Henk te ziek is om met de VIP boot mee te varen, maar daar kunnen we met z’n allen niets aan doen. Henk heeft de kaart op tafel, wij telefoon aan boord. We houden contact en gaan er tegenaan, reken maar! Ad en Remco gaan een medaille verdienen voor de 10e keer aan de start. Verder aan boord Ruud, Dick, Jeroen, Just en Wilfred, zwemvesten, een anker en een stuurman. 133 Roeisloepen aan de start. Onze inschatting voor vandaag: Hanerak - slecht water, wind tegen stroom dwars op de vaarrichting, Blauwe Slenk – wind tegen sterke stroom, dus steile golven en veel boten op het water dus ook nog een verwarde golfslag, de rest zal wel gaan. Het Schuitegat is 28 km weg en hier krijgen we ongeveer 2 uur 45 minuten voor. Uitkijken naar “Sterke Sietske” start 5 minuten voor ons want die willen we inhalen. We starten o.a. gelijk met “Doeke Doeksen” en dat is prettig want die weten waar de meeste stroom loopt. Als de startgroep voor ons weggeschoten wordt liggen we al tegen de startlijn, en dat is niet slim omdat 5 min. wachten heel erg lang is zeker als je wat zenuwachtig bent. Later blijkt dat we maar 2,5 min. hebben gewacht, maar dat was ook lang. Als voor ons eindelijk het schot valt gaan we er als een speer vandoor, en zijn als eerste de haven uit. Wel zo prettig want zo hebben we ruimte en zicht. Op het Hanerak snel in een goed slagtempo zien te komen, eigen tempo, niet naar andere sloepen kijken, let op je slagroeier, let op de golven en maak lange slagen. Dit gaat goed ondanks de verwarrende golven die eigenlijk mee- (of tegen-)vallen. Ook de Blauwe Slenk is rustiger dan verwacht maar er staan nog steeds paaltjes, maar weer een paar minder want de roeiers in “Het Sloepweesje” raggen er dwars doorheen. Maar dan stort Ruud ineens in en moet z’n suiker peilen en wat eten, zodat er wat met bemanning gewisseld moet worden. Als Ruud weer op peil komt gaat Remco opraken, de aspro’s zijn uitgewerkt dus weer een hele andere opstelling. Remco knapt niet meer op, dus we kunnen niet meer wisselen, en we moeten de Vliestroom en het Schuitegat nog doen. Toch gaat het nog erg goed, de Doeke Doeksen ligt zeker 150 meter achter, als loods hebben we daar dus niets meer aan. En al die tijd zie ik Sterke Sietske… Eerst zijn ze wat op ons uitgelopen maar dat is over want we komen steeds dichterbij, en dat laat ik de roeiers weten. Ze moeten dat dan wel geloven want als roeier heb je geen tijd om achterom te kijken. We naderen het Schuitegat, nog 200 meter, vlak voor ons vaart Sterke Sietske en daarvoor de Tonny Leynse, die zelfs 10 minuten voor ons gestart is. Henk belt, waar zijn jullie? Nou op het Schuitengat. Volgens Henk gaan we verschrikkelijk hard. Ja dat dachten we ook al. Geen tijd om op m’n klokje te kijken, het gevoel is goed, tijd is bijzaak. Het roeituig in het Sloepweesje doet Het Sloepweesje” doet het nog prima, lange halen, gelijk, geen verhitte of verdwaasde koppen, wel verbeten gezichten. Om de beurt een slok water en dan de eindspurt van nog 5 km. Iedere slag is er een en brengt het Sloepweesje dichter bij de finish. Wat ook snel dichterbij komt is de Sterke Sietske en de Tonny Leynse die zo ongeveer naast elkaar liggen als we ze inhalen. Aan boord van de Sterke Sietske zitten er een paar zichtbaar te balen. Het Sloepweesje loopt als een machine, 28 slagen, lange halen, geen verkeerde klap dit gaat schitterend. Ik kijk op mijn klokje en schrik, wát 3:20 uur? Hoe ver nog, redden we het binnen 8 minuten, zit er een recordtijd aan te komen? Niks zeggen, concentratie op de slag is veel belangrijker, als een geoliede machine roeien we het havengat in waar honderden mensen staan te klappen en te juichen. Nog 400 meter, nog even worstelen door de volle haven waar van alles door elkaar heen vaart, drijft en in de weg ligt. Zelfs duwbakken draaien met veel schroefgeweld voor de finish, maar waar blijft de finish, die is niet te zien. Dan nog maar een paar slagen extra, en dan riemen omhoog. Tijd 3:27:01 klokken we, en dat is 1 minuut sneller dan in 1989 met windstil weer en een korter traject. Met de duimen omhoog want dit is een goed gevoel, dit is goed gedaan. Even het dok in voor de gezelligheid en de fans die daar staan, maar voor Remco gaan we snel door naar de jachthaven, om een volgboot op te zoeken, want hij moet onder de dekens, echt ziek, of ziek van vermoeidheid door zijn verhuizing. En wij, wij genieten van onze roeitijd 3:27:01. Met elkaar eten en napraten in een hotel en morgen horen we het wel. Met ruim 24 uur tussen finish en uitslag krijg je ruim de tijd om een inschatting te maken. Je denk 10e tot 12e en dat is al hele mooi, maar ergens hoop je toch op een 8e plaats of iets dergelijks. Die 24 uur zijn ook lang genoeg om de zenuwen te krijgen. Ook dat uur wachten in de disco waar we als sardientjes in een warm blik staan te wachten is ook lekker opwindend. Maar dan gaat het gebeuren. Uiteraard eerst de dames in de handicap klasse, eerst de zware, dan de lichte, en dan het algemeen klassement dames. Dan is er ook nog gezeild door sloepen, wat ook vermeld moet worden, en dan de heren in de verschillende handicap klassen, eerst weer de lichte, dan de middelzware, en al die tijd sta je maar te bibberen, maar dan de zwaarste klasse Roeiploeg ”Het Sloepwezen” 3e plaats!!!, even uit m’n dak, op de 2e plaats ”Sterke Sietske” klopt, en op de 1e plaats de ”Bleu Whale” vind ik ook prima. En nog is de spanning niet weg, want in het algemeen klassement kan het ook nog zijn dat we in de prijzen zitten. Ze beginnen met Sterke Sietske op de 3e plaats, op de 2e plaats de ”Bleu Whale en op de 1e plaats de ”Gia”. En dan mogen we op de uitslagenlijst wachten, maar als die komt staat ”Het Sloepweesje” op de 5e plaats, 2 seconden achter nr. 4 en slecht 4:30 minuten achter de ”Gia” nr. 1 dus. Nou ja, dat is leuk voor volgend jaar. Een beker met de HT, mooi toch! En als je nu eens door Katwijk aan Zee loopt moet je even door de Wilhelminastraat lopen en bij nr. 13 in de vensterbank kijken, waar nu dus 2 van die glimmende hebbedingen staan. Roeituig het was me het HT’tje wel, mooi dagje uit zo. Bedankt. Huib