In de feesttent nog traditioneel cake en koffie en last-minute teambesprekingen. De wedstrijdspanning zit er bij iedereen in, want wat is het gaaf om met twee sloepen te mogen starten, en dan ook nog tegelijkertijd met onze Dames Poolzee. Na de laatste vaseline smeersels en wedstrijdtips richting de sloepen en vlot mogen we dan al richting start.

De Kaagsocieteit is een topplaats om vanaf te starten, veel publiek, meerdere boten die tegelijk starten en een prachtige omgeving die voelt als een thuiswedstrijd. Beide sloepen maken een goede start en schieten de Kaag op. Het blijkt al snel dat we allemaal aan elkaar gewaagd zijn, zowel de andere dames in de Poolzee, als de Mare Australis, de Doordrijver maar ook ons Sloepweesje liggen dicht bij elkaar, en de Poolzee en de Mare Australis laten we na de start zelfs achter ons. Stuurvrouw Wendy schreeuwt het ons toe: deze hebben jullie binnen, maar nu laten zien wat je waard bent!
Onderweg voelen we dat we echt goed meekunnen, mede opgezweept door onze supporters op en rond het water, maar ook omdat we de Poolzee voorblijven en kunnen blijven aanhaken bij Utrecht. De Boerenbuurt komt er dan al aan, als we zo doortrekken komen we gunstig uit en kan niemand ons daar voorbij! Een nieuw doel is gesteld en we gaan ervoor! Onderweg horen we Queen’s “another one bites the dust” en blijken Corina en Agnes naast toproeiers ook zangeressen (meiden, ik zou alleen nog geen carrièremove overwegen). Hoe dan ook, met sloepen in onze “dust” vervolgen we sterk de race.
En dan legt een van de sloepen in het smalle water de hele wedstrijd nagenoeg stil, achteropkomende sloepen moeten allemaal inhouden, inclusief wij. Hoewel ik de Boerenbuurt echt prachtig vind en normaal de eerste ben die om drinkpauzes brult frustreert dit enorm. Wendy draait het positief, maant ons om even op adem te komen zodat we straks op volle kracht het open water op kunnen schieten. Dat doen we dan ook!
Het is het zwaarste stuk van de wedstrijd, het gaat trager, maar we kunnen (met hulp van meegebrachte marsen en drop) bijblijven! In de verte doemt de sociëteit al op, de eerste doorkomst. Het publiek en al onze supporters zijn zichtbaar (en hoorbaar) enthousiast, dat geeft nog een flinke boost! In “het laatste rondje” geven we het niet meer weg. Ondanks lichte irritaties over hijg-porno en de inzettende moeheid blijven we voor op de Poolzee liggen, vechten om een eerdere finish met de dames uit Bru, Wendy schreeuwt de tandjes nog uit een kunstgebit, en we schieten vol adrenaline de finish over. Het is gelukt! Met trillende armen de riemen omhoog en compleet afgepeigerd, maar gruwelijk trots! Wat was dit gaaf!
Vervolgens mogen we de mannen aanmoedigen, zowel Sloepweesje als de Polynoom verschijnen aan de start. Letterlijk de laatste energie wordt richting de boten gebruld, tot grote waardering van onze Scheveningse terras-buren. Sorry, volgende keer delen we oordopjes uit. Met een wijntje en een biertje kunnen we dan de mannen ook binnenhalen. Op het terras blijken ook zij het zwaar maar gaaf te hebben gehad, Eef’s bijna-dood-op-de-kaag-ervaring komt een aantal onder ons in ieder geval bekend voor. Joost maakt het nog even spannend met een zogenaamd gemiste tekenlijst van de High-M8’s, waarop sommige aanwezigen net iets te enthousiast ons resultaat meteen ongeldig willen verklaren (van je Sloepweesjes moet je het hebben, Lynda ;)) maar zelfs die tactieken mogen niet meer baten.
De High M8’s eindigen hun tweede wedstrijd met een meer dan keurige 7e plaats in de hoofdklasse.
De mannen Sloepweesje pakken daarnaast nog de derde prijs, wat (samen met team Polyester) ook uitgebreid gevierd moet worden. De dames Ruige M8 behalen een 19e plaats en de heren Polynoom een 29e plaats.
Alles bij elkaar een mooie wedstrijddag, en als ik iets heb onthouden is dat wie er ook eerder was, de kip of het ei, dat het in ieder geval nooit het kuiken kan zijn ;) ;)
Bedankt en tot volgend jaar!

Beeldmateriaal is te vinden via deze link.

Was getekend,
Linda