Waanzinnig Weesp

 

Vechten op de vecht heeft alle ingrediënten die je van een goeie sloeproeipot mag verwachten: een mooie omgeving, altijd tegenwind (zelfs als je de wind mee hebt) en een breed deelnemersveld: van gig tot drakenboot, we gaven gisteren allemaal acte de présence in waanzinnig Weesp. 

 

Wekenlang werd er al gespeculeerd over de Weesper Waanzin, want op de Vecht kan het flink spoken. Wat waren er veel vragen om na een training urenlang over te filosoferen…. Want hoe voorspelbaar zouden de resultaten van de Najaarscompetitie zijn? En wat betekenen de juiste sleepwaarden van de Easedale? Hadden onze dames eigenlijk het Muidense Podium kunnen beklimmen? En dan die tactische wissel van de mannen Sloepwees? En dat feestje van Stuchting de Groene Punt op vrijdag, zou dat onze prestaties nou beïnvloeden? Excellerende Thimo bracht alle scenario’s in kaart, er werden riemen getest, opstellingen gewisseld en nieuwe kleding besteld (kaartjes werden tot vlak voor de wedstrijd nog afgeknipt) en menig Sloepwees was op het Benefietsius te vinden. Ach, laten we eerlijk zijn: eigenlijk was al dat gefilosofeer het excuus om na een training nog een theetje (of 2,3) met je maten te doen. Het belangrijkste was immers dat we weer konden roeien: zonder restricties en gewoon volle bak. Wij waren er klaar voor! 

 

De dag begon als vanouds dan ook op de Boskade, waar er ondanks het vroege tijdstip en de ijzige kou alleen tijd was voor een Drive-By-Coffee (hierbij het verzoek aan de gemeente Kaag en Braassem om de Boskade te egaliseren voor een minder hobbelige koffie-ervaring. Namens de auto van manlief: bedankt!). Met drie sloepen (en 5 teams!) gingen we desondanks vrolijk op weg naar Weesp. 

 

Dat je van je teammaten veel kunt leren is ook vanochtend weer duidelijk geworden (het lijflied van de Schoone Waardin, “smeeeerrrrr Vaseline, ine ine….” hebben wij roeitechnisch ook geadopteerd.) Wat een drooooge fissa G. Ik zweer het: dat roeien verrijkt aan alle kanten je leven. Het is overigens niet alleen maar intelligentie wat de klok slaat, een van onze meer ervaren roeisters (hoi Kim!) vroeg zich hij het kranen bijvoorbeeld af of de hijskraan onze sloepjes over een appartementencomplex zou tillen. Een soort operation-Sloepwees-drop. Gelukkig waren ze in Weesp wel wijzer en werden onze boten gewoon vóóór het gebouw in het water getakeld. Klein stukje verder roeien, maar voor de bewoners wel zo veilig. 

 

Omdat er nog weinig cafeïne was getankt, was het éxtra fijn dat we in de Weesper Wateren konden aanleggen voor de deur van Kevin, de broer van top-roeister Mirjam. We werden verwend met liters thee en serieus lekkere cappuccino.. de opgehangen slingers om alvast vooruitgeschoven onze successen van die dag te vieren waren een extra bijzondere touch. We gaan ervanuit dat we volgend jaar weer de Zonneveld-retreat-experience hebben. Bedankt! 

 

Dan is het wel tijd om richting start te gaan werken. Beetje inroeien, bankje stellen, en je afvragen of je stuurman het wel redt die ochtend. Midden in de nacht hadden de dames namelijk bericht gekregen dat hun Generaal (Antonius de Almachtige) was vastgelopen op de klippen van Dover (Engeland). Zijn oversteek naar het Hollandse was verre van zeker en daarmee kwam ook zijn stuuravontuur in gevaar. Gelukkig was er vervanging in de vorm van Lexus, maar net als een elektrische auto was ook hij een tikje onbetrouwbaar. Nog vast in de sluizen met de collega’s van de Polynoom namen de dames dus het palaver voor hun  rekening. Desalniettemin waren er uiteraard ontzettend blij dat we met deze ervaren stuurman de woelige wateren konden gaan bedwingen. 

 

De Dames Sloepweesje mochten als eerste starten, met nummer 1. Voordeel is dat je dan geen last hebt van andere sloepen, nadeel is dat je je ook niet op een andere sloep kunt focussen. Best een pittige klus dus, maar onder leiding van Captain van der Meer maakten zij een strakke, mooie start. Op afstand keken de Easedale dames hun collega’s over de startlijn, en na een laatste brul om te knallen moesten zij zich ook richting de startlijst begeven… een tikje bibberend van de kou (of van de spanning?) klonk toen voor nummer 23 het startschot. 

 

BAM! De Vecht op! We gaan mooi van start, met op een meter of 300 al de eerste uitdaging (een hoge maar smalle brug). Na onze ervaring van die ochtend met smalle pontons en kruisende riemen, halen we hier de riemen alvast een tikje naar binnen. Zo hopen we door te kunnen knallen zonder een boord te laten lopen. Het lukt! 

 

Het open water op - en wat gaat het gemakkelijk…. Een beetje té gemakkelijk… want op de Vecht heb je toch altijd en overal tegenwind? Nu lijkt het te gemakkelijk te gaan… en dat blijkt inderdaad een Weesper mop - na de start is het eigenlijk overal best wel pittig. Windje tegen, soms stroom mee, maar waar je dan denkt “op de terugweg heb ik ‘m hier straks mee…” blijkt het in de realiteit dan toch alsnog wind op je bol. Geeft niet, heeft iedereen last van, maar met groeiende blaren op je vingers en kleine flatgebouwtjes van eelt is het toch flink trekken geblazen. 

 

In Weesp is er gelukkig van alles te zien: de molen, de burcht, bruggen en groen…. Maar gelukkig ook naakte paspoppen voor het raam voor een welkome onderbreking van je roei-cadans. In het keerpunt (voor de gemiddelde roeier in principe een keer-rotonde met dubbelbaans afslag) wordt onze “reet” (quote) gered door de stuur van de Roy Heesternan als we een boei dreigen te vergeten. Wordt gewaardeerd en onze pittige weg wordt vervolgd. Hoe vaak de de 11.5 van Weesp ook pakt, elke keer zit het venijn in de staart. De afstand lijkt immers kort en daardoor verkijk je je als roeier elk jaar op het “gemak” waarmee je dit klusje gaat klaren. “Het is maar een klein trainingsrondje…” juist ja, maat gemiddeld wel een pijnlijke ;) 

 

Dat roeien niet geheel zonder gevaar is blijkt in de laatste 2 kilometer van de finish, wanneer de dol van Merel afbreekt. Deze krachtpatser weet echter eigenhandig als de monteur van Max Verstappen haar dol te vervangen en met trillende handen van de adrenaline klapt ze in recordtijd haar riem weer in het water. Wat een timing, vlak voor de finish! 

 

Het wordt nog spannend, de Kaag die ons heeft ingehaald trekken we weer bij, maar links en rechts liggen er gigs op de loer die met ons de strijd aan gaan. Er wordt gezucht, gesteund en getrokken, samen rammelen we de sloep over de finish. Op. Alles gegeven. Tijd voor wijn! 

 

Bijkomend in een Weesper zonnetje zien we dan hoe de mannen en mix in drie sloepen hun slag gaan slaan. Het moet gezegd, dat had niet gekund zonder de personele ondersteuning van de Westeinder. Bedankt heren, volgende keer mag jullie vlaggetje ook aan boord - of zullen we gewoon een Sloepwees-tenuetje voor jullie aanschaffen? ;) 

 

Ook in de tweede ronde van de dag wordt er goed geroeid, dus er is na afloop voldoende om over bij te praten. Nadat 2-meter-Eef en net-niet-2-meter-Anges toch even lang blijken, er voor Danny laddertjes gezocht worden voor projecten en het kapot-geroeide shirt van Marenthe wordt geëvalueerd rest ons slechts de prijsuitreiking. 

 

De paashazen gaan ons dit jaar helaas voorbij, maar we zijn niet ontevreden over de start van ons seizoen… om dat te vieren pakken we de Swingo in Kromme Does. Want elk succes moet je vieren - wat een heerlijke wedstrijd om het seizoen mee te beginnen! Bedankt, Vechten op de Vecht! En collega’s, tot volgende week in Utrecht!