Roeisloepengrachtenrace Amsterdam - 14 Oktober 2000.

We gaan er weer voor, zeker weten! Na Rotterdam wordt er weer net even fanatieker en beter getraind en gaan we harder. Op een avond roeien we met 6 man bijna het oude record op een vaste afstand. De week erop met 7 roeiers evenaren we het oude record, en weer een week later met acht man wordt het record met 2 minuten verbeterd. Dit beloofd wat te worden in Amsterdam. Maar eerst hebben we gefeest met de trouwerij van Brenda en Gideon, die maar liefst 10 dagen van hun huwelijksreis afhalen om er bij te kunnen zijn. Kiezen voor Bali of Amsterdam (!) Hoe zo, je moet er wat voor over hebben? Het geeft de sfeer in de ploeg weer, en met zo’n ploeg kan je er voor gaan. We voelen niet zozeer de druk, maar voor Henk willen of moeten we een prijsje zien te pakken. De prijzen zijn voor Henk want ook nu heeft hij een oppepper nodig, zeker nu! Twee weken vooraf zeg ik nog 2uur en 56 minuten moet mogelijk zijn. Dat is twee minuten sneller dan ons oude record van vorig jaar. Als ik dat zeg krijg ik de roeiploeg over me heen want nog 2 minuten sneller, dat bestaat niet. Maar ik geloof zeker dat het mogelijk is. En zo verschijnen we dan aan de start, maken de boot wedstrijd klaar, peddelen wat heen en weer, babbelen nog wat, staat alles op zijn plek? De roeiers staan op scherp en ik heb de zenuwen. Vandaag 124 roeiploegen, 65 bruggen, rondvaartboten, volgboot Oranje afgeladen met supporters en alles is geregeld wat er zoal bij komt kijken als het Sloepweesje gaat roeien. Met vandaag Ruud op slag, Remco daarnaast, die twee werken goed samen, Dick en Gideon die je nooit hoort, Jeroen en Ad die elkaar opjutten, Bas en Just als boegschroef en Wilfred als wisselroeier. We nemen een wisselroeier mee, daar kiezen we voor, ook al gaat het daardoor misschien wat langzamer, maar het geeft zekerheid in de sloep, want samen kunnen we het langer volhouden, een inzinking van een roeier kan je zo opvangen. Omdat ik m’n onslag als stuurman na Rotterdam niet gekregen heb moet ik mee om te brullen en te sturen, maar hier moet ik het echt goed doen want anders…? We starten gelijk met de Doeke Doeksen, de Plancius en de Roets, tegenstanders die we gezien de tijd van vorig jaar wel moeten kunnen hebben. En we starten goed, met de eerste klap schiet het Sloepweesje er vandoor en komt voorop te liggen. Bij de eerste brug zit de Roets heel dicht achter ons aan. Op het mistige IJ in een goed slagritme zien te komen, maar dat gaat niet echt lekker, want de Roets blijft er net achter hangen. De roeiers zien de slagen van de Roets en dat stoort. Met een sprintje komt de Roets ons voorbij en zijn duidelijk van plan bij ons weg te roeien maar dit lukt niet. Meer dan 50 meter zijn ze er de hele wedstrijd niet voor gekomen. 10 Minuten voor ons zijn Sterke Sietske en de Tonny Leynse gestart. Als we daar van willen winnen moeten we ze minimaal over de finish zien gaan en dat lijkt bijna onmogelijk. De Gia start 20 minuten na ons en mag ons niet inhalen. Roeiploeg van de Herik start ook voor ons maar mag maximaal 15 minuten sneller rond zijn als wij. Als dat allemaal lukt zitten we met de bekende tegenstanders wel goed, maar je weet nooit wie er de boel in de war stuurt. Amsterdam Rijnkanaal 1e meetpunt, vorig jaar 28 minuten, nu 29 minuten en een paar tellen. Oeps, dat valt tegen, er wordt goed geroeid maar tijd is tijd, we houden het maar op dik water. Lozingskanaal over, naar de Amstel, 2e meetpunt na ruim 8 km in 1 uur en 29 seconden wat wederom wat te langzaam is voor een toptijd. Wilfred neemt het over van Just zodat Just even kan rusten om straks weer in te vallen. Op het Zuideramstelkanaal hebben we geluk, door een tussensprint kunnen we voor een brug twee sloepen inhalen en hebben daarmee weer alle ruimte. Toch hebben we het gevoel dat het niet hard genoeg gaat, nog steeds 28 slagen, mooie lange halen en gelijk, maar toch lukt het niet zoals gedacht. Tandje erbij Ruud, 29 – 30 slagen tempo iets omhoog. Voor Gideon wordt dit moeilijk zodat we wisselen met Just. Meetpunt nr. 3 bij de dobbers net voor het Olympisch stadion, tijd 1 uur 29 minuten, wat echt 1 minuut langzamer is als vorig jaar. Het lijkt erop dat we wat stroom tegen hebben maar echt zichtbaar is dat niet. Schinkel op en Bas heeft het moeilijk, maar even aankijken nog, en Bas komt gelukkig weer snel bij. Ik zie Sterke Sietske en dat doet de ploeg goed, ook de Roets zit nog maar 40 meter voor ons. Alle jaren is de Schinkel een dood eind en hier komt dan ook vaak de man met de hamer, maar deze keer mist hij het Sloepweesje helemaal. De laatste brug voor de Hugo de Grootgracht meetpunt nr. 4, 1 uur 58 minuten en 57 sec. dat is zomaar 3 minuten sneller dan vorig jaar. Met de 1 minuut achterstand van het derde meetpunt erbij betekend dat dat we 4 minuten sneller geroeid hebben  over 4 km, dat roeituig lijkt wel gek geworden. Roets op 15 meter, Sterke Sietske een dikke 100 meter voor ons en die gaan we pakken! Er wordt nog het een en ander gewisseld met de bemanning maar dat gaat zo snel dat dat niet bij te schrijven is. We duiken de grachten in, nou ja , dat is ook niet te beschrijven, dat moet je meemaken. We worden ingehaald door snellere sloepen maar dat geeft niet want ze zijn veel te laat om nog voor ons te kunnen eindigen. We halen sloepen in en jagen een motorbootje met een stinkende buitenboordmotor de bomen in, opzij, opzij want we hebben haast. Heel brutaal drukken we een rondvaartboot tegen de wal en we gaan door. Singelgracht, Leidsegracht, Prinsengracht, Reguliersgracht, Keizersgracht, weer naar de Leidsegracht. Hoewel het hier op papier simpel lijkt is het voor de roeiers gemeen zwaar. Sprintje naar de brug, laten lopen, of met 1 boord doorroeien. Na de brug de slag weer oppakken. Leidsegracht op roeitijd 2.33! Vorig jaar vanaf hier nog 22 minuten. Onze eindtijd kan dus uitkomen op 2 uur 55 minuten! We worstelen de boot door bruggen en bochten, langs rondvaartboten en halen op de Herengracht Sterke Sietske in, de Roets zit op 20 meter, daarvoor de Tonny Leynse op 60-70 meter. En het roeituig in het Sloepweesje gaat maar door. Gideon geniet als wisselroeier van de wilde rondvaart in een sloep door de Amsterdamse grachten. Moet net zo mooi zijn om mee te maken als Bali. Ik zie de laatste brug naar het Oosterdok. Roets en Tonny Leynse beginnen de eindsprint maar die is zo nog te lang. Onze volgboot, de Oranje, houd het niet meer bij en raakt achterop. Laatste brug, nog zes minuten. Tijd nu 2 uur 49 minuten en 17 sec. Maar we hebben nog wat kracht. Roets en Tonny Leynse op 40 meter voor ons naast elkaar. Kom op! Beesten, alles of niets, en zo sprinten we naar de finish. De Roets over de finish, 15 seconden later de Tonny Leynse, 5 seconden later, kop aan kont, het Sloepweesje in een tijd om van te dromen, 2 uur 54 minuten en 47 seconden. Toptijd! Op 2 seconden na 4 minuten sneller dan vorig jaar. Weer 1 minuut sneller door de grachten gescheurd. Maar nog is het niet genoeg want direct op de lijn moeten de riemen recht omhoog staan. Dit lukt nog maar net. Er wordt wat afgekreund. Jeroen stort nu helemaal in maar Ad kan hem wel helpen, we drijven naar de van de Herik toe. Komt mooi uit kan ik ze gelijk naar hun roeitijd vragen. 2 uur 40 minuten en nog wat. We hebben ze dat is zeker, maar ik wet niet met hoeveel verschil, niks zeggen, hou het nog even spannend. Zeker is nu ook dat we van de Gia gewonnen hebben want ze zijn nog niet in zicht. Ook de voorsprong van de Roets van 20 seconden is zeker 1 minuut te weinig, maar we weten van een heleboel andere ploegen niets, dus toch maar even afwachten. Op de wal staan de tenten van het Sloepwezen klaar, met stoelen, met drank, met eten en met enthousiaste mensen, wat een mooie wedstrijd, wat een spanning. Mooi is dan ook al dat ge-gis over de prijzen, en mooi zijn de verhalen van de roeiers van de leuke momenten van vandaag. Deze dag kan niet meer stuk, want we hebben het goed gedaan, onszelf overtroffen denk ik. Op naar de prijsuitreiking en gelukkig is het droog want het is buiten. We gaan alvast een beetje vooraan staan, dat is misschien welk handig. Eerst de dames klassen, licht en zwaar, dan de  Kromhout Whalers en dan de herenklassen licht, middelzware klasse winnar Gia en zware klasse 2e prijs Roets. Shit de rest is voor ons, dit hebben we gewonnen! Op de eerste plaats Het Sloepwezen in de zwaarste klasse. Als ik de beker ophaal zeg ik dat ik wel even kan blijven staan want ik ben er nu toch. Hoeft niet, dus terug naar de ploeg. Vervolgens algemeen klassement: Bij de Damesploegen Bartix op 1. Bij de heren Algemeen klassement v.d. Herik op de 3e plaats, 2e plaats gaat naar de Roets en dan een heel lang verhaal over niks, en ik maar popelen, en uiteindelijk op nr 1 Roeiploeg Het Sloepwezen in hun sloep het Sloepweesje! Dat is du s nog een beker, als ik die ga halen mag ik wel blijven staan want er is ook nog een wisselprijs, een bord met allerlei knopen.
Handen vol met prijzen, maar toch zie ik kans om een microfoon vast te pakken, want dit is zo’n mooi moment, dit moet ik uitspreken. Ik kan vertellen over de ziekte van Henk. Hoe moeilijk en zwaar dat voor hem is, ik kan ook vertellen dat het winnen van de prijzen nu en waarom zo mooi is, omdat deze prijzen naar Henk gaan, zo mooi dat we dit nu presteren als roeiploeg vóór Henk. Ik sta daar met knikkende knieën, en al die wilde sterke roeiers zijn stil en ik zie tranen. Ook de organisatie heb ik kunnen bedanken voor dat mooie dagje uit in Amsterdam. En dan tussen al die roeiploegen door naar onze eigen tent. Een hand, een por, een tikje, een schouderklop, een dreun krijg je dan allemaal. Geen enkele roeiploeg die loopt te zeuren over hun of onze handicap, het wordt het Sloepweesje gegund. En in de tent van het Sloepwezen kunnen we feesten en nagenieten van deze dag. Natuurlijk moet ik mensen bedanken. Joop en Meta voor de rondvaart met de Oranje waar zoveel mensen in mee kunnen genieten. Keesjan, Marjo, Rob, Anne en Hans voor de tent, eten, drinken, veel werk- jazeker, maar geweldig goed geregeld zo!! En dan de supporters, die gillende meiden, die brullende kerels, hartstikke mooi zo. Echt een feestdag, voor ons allemaal.

Huib

Gelukkig heeft Henk een grote vensterbank, en er kan dus nog meer bij, zeker weten.